همیار پروژه صنعت و ساختمان 

ارائه دهنده خدمات مهندسی صنایع و کنترل پروژه به پیمانکاران، کارفرمایان و واحدهای تولیدی

مجری برگزاری دوره‌های تخصصی مدیریت پروژه 

04135241926 09335122953

اجرای فونداسیون ساختمان

فونداسیون ساختمان چیست؟

فونداسیون ساختمان به عنوان پایین‌ترین سطح ساختمان نقش مهمی در استحکام، یکپارچگی و پایداری ساختمان دارد. کل بارهای وارد شده از سازه به فونداسیون منتقل  می‌شود. فونداسیون باید در مقابل نیروهای عمودی، جانبی و سایر نیروهای وارده مقاومت کافی داشته باشد. معمولاً فونداسیون از ترکیب پی و شالوده تشکیل می‌شود که هر یک وظایف خاص خود را دارند.

پی قسمتی از فونداسیون ساختمان است که مستقیماً با خاک در تماس بوده و بارهای وارده از ساختمان را به زمین منتقل می‌کند. شالوده بخش فوقانی فونداسیون است که انواع بارهای وارده سازه را جمع‌آوری و به پی منتقل می‌کند. علاوه بر بتن و میلگرد که مواد اصلی در ساخت فونداسیون هستند، آجر نیز به عنوان قالب بتن‌ریزی از اجزای فونداسیون به حساب می آید. میلگرد یا آرماتور به عنوان تقویت‌کننده یا همان مسلح کننده در بتن استفاده می‌شود و نیروهای کششی و خمشی وارده را تحمل می‌کند.

 استفاده از میلگرد در تشکیل فونداسیون سازه باعث بالارفتن مقاومت سازه در برابر انواع بارهای وارده می‌شود. بتن از سیمان، آب، ماسه و سنگدانه تشکیل می شود که پس از اختلاط و گیرش تبدیل به ماده‌ای سخت و مقاوم می‌شود. بتن به عنوان یکی از اصلی ترین مواد اصلی در ساخت فونداسیون، نقش مهمی در انتقال انواع بارها به زمین و حفظ استحکام سازه دارد. آجر به عنوان قالب بتن‌ریزی در جای خود باقی می‌ماند تا باعث افزایش استحکام فونداسیون شود. استفاده از آجر به عنوان قالب، علاوه بر بالابردن استحکام فونداسیون، به سهولت و اجرای عملیات نیز کمک می‌کند.

تفاوت پی و فونداسیون چیست؟

فونداسیون پایه و اساس هر سازه‌ای است که نقش انتقال انواع بارهای وارده از ساختمان به زمین را بر عهده دارد. این بخش از سازه، باید به گونه‌ای طراحی و اجرا شود که قابلیت انتقال یکنواخت بارهای وارده از سازه به خاک را داشته باشد. و از فرونشست و لغزش خاک زیر ساختمان جلوگیری کند.

پی و فونداسیون از لحاظ فنی دو مفهوم دارند که هر یک نقش خاصی ایفا می کنند. فونداسیون ساختمان به عنوان یک ساختار کلی مجموعه‌ای از پی‌ها و سایر بخشها را شامل می‌شود و مسئولیت انتقال بارهای استاتیکی و دینامیکی سازه به زمین  را برعهده دارد. ترکیبی  از پی‌های منفرد و شناژهای رابط همچنین شمع‌ها و دیگر اتصالات به عنوان یک فونداسیون شناخته می شود.

پی یک عنصر فونداسیونی ویژه است که برای انتقال بارهای عمودی از ساختمان به خاک به‌کار می‌رود. این بارها شامل وزن و نیروی خود سازه، بار باد و برف و سایر نیروها است. پی‌ها به‌شکل مستقل آرماتوربندی شده و نیروی وارده را به خاک انتقال می‌دهند. پی‌ها علاوه بر تحمل بارهای وارده فوقانی، از آسیب دیدگی خاک هم جلوگیری می‌کنند.

تاثیر باد و زلزله
تفاوت بارمرده و زنده

انواع فونداسیون از نظر مصالح استفاده شده

فونداسیون‌ ها از نظر مصالح مورد استفاده به دسته بندی‌ های زیر تقسیم می‌ شوند:

  • پی سنگی: این نوع فونداسیون توسط سنگ‌ های طبیعی ساخته می‌ شود.
  • پی چوبی: از جنس چوب ساخته می‌ شود و بیشتر در مناطق مرطوب وشمال کشور کاربرد دارد.
  • پی آجری: این نوع فونداسیون برای ساخت سازه‌ های کوچک استفاده می‌ شود.
  • پی فلزی: اگر‌بارهای وارده به ستون زیاد بوده و مقاومت آن کم باشد، از فونداسیون فلزی استفاده می‌ شود.
  • پی بتنی: استفاده از پی فولادی عملاً مقرون به صرفه نیست و به جای آن از پی بتنی استفاده می شود.
  • پی شفته‌ آهک: بیشتر در سازه‌‌های قدیمی استفاده می‌ شد و امروزه نسبت به گذشته، کاربرد ندارد.

قبل از اجرای فونداسیون ساختمان باید به موارد مهمی توجه کرد. در پی ساختمان انواع مختلفی  همانند سنگی، آجری، چوبی، فلزی و بتنی استفاده می شود.

انواع فونداسیون از نظر ساخت

فونداسیون بر اساس عمق خاک، به دو دسته پی عمیق و پی سطحی قابل تقسیم است.

انواع فونداسیون ساختمان

پی سطحی چیست؟

 

در پی های سطحی، پهنای پی از عمق آن بیشتر بوده و به شرح ذیل قابل تفکیک است.

پی تکی یا منفرد: از این نوع فونداسیون برای تحمل بار یک دیوار یا ستون استفاده می شود. زمانی که بار وارده ساختمان کم و حداکثر تعداد طبقات 4 یا 5 باشد، مناسب است.

 پی تکی کلاف شده: اتصال  پی‌های تکی به شناژ‌هایی از بتن مسلح را پی کلاف شده می‌گویند. این اتصال زمانی که ارتفاع شناژ از پی کمتر باشد یا اینکه ارتفاع هر دو یکسان باشد، انجام می‌گیرد. این نوع شناژها مانع جا به جایی پی‌های تکی می‌شوند و این نوع گزینه مناسبی برای مناطق زلزله خیز می باشند.

پی مرکب: این نوع پی در مواقعی که نیاز هست برای چند ستون نزدیک به هم، یک پی ساخته شود مناسب است. به گونه‌ای که فاصله پی‌ها از یکدیگر زیاد نبوده و حجم آنها یکی شود.

پی نواری: به قرارگرفتن فونداسیون‌ها در امتداد یک ردیف و در زیر چند ستون مخصوصاً در سازه های با اسکلت فلزی یا بتنی مسلح، به نحوی که طول آن نسبت به عرض بیشتر شود، پی نواری می‌گویند. این نوع از فونداسیون ها، بارهای وارده را در طول انتقال داده  و از این طریق ساختمان در برابر رانش زمین محافظت می گردد.

پی صفحه‌ای و گسترده: این نوع پی از یک دال ضخیم بتن مسلح تشکیل شده است و تمام سطح زیر سازه را پوشش می‌دهد و کلیه ستون‌ها و دیوارهای ساختمان روی آن قرار می‌گیرند. از این نوع از فونداسیون برای ساخت برجهای بسیار بلند که بار وارده خیلی زیادی دارند و یا در محلی که ظرفیت تحمل خاک  آن پایین است، استفاده می‌شود.

پی باسکولی: این فونداسیون، مشترکاً از دو پی منفرد و یک تیر رابط تشکیل شده است. هدف از این نوع پی جلوگیری از چرخش فونداسیون و تیر می باشد.

 

 

انواع پی‌های عمیق

 

پی چاهی: در مواقعی که خاک زیر بنا ساختار مناسبی ندارد، مخزن‌هایی تا عمق 10 متر ایجاد کرده و آن‌ها را با مصالح مورد نظر پر کرده و سپس فونداسیون مناسب را روی آن اجرا می‌کنند.

پی شمعی: در مواقعی که خاک زمین زیر ساختمان، سست و پوک باشد، امکان پی سازی به شیوه رایج امکان پذیر نیست و از فونداسیون شمعی جهت اجرای فونداسیون استفاده می‌شود. در این روش، برخی از شرایط خاص مانند چاهک در عمق حدود 10 متر و یا بیشتر، در پایین‌تر از تراز زمین حفر می کنند. با این روش بارها به خاک‌های عمیق‌تر یا لایه‌های سنگی منتقل می شود.

مراحل اجرای فونداسیون ساختمان

مرحله اول: گودبرداری

 اولین مرحله از اجرای فونداسیون ساختمان گودبرداری می باشد. بعد از گرفتن پروانه ساخت در اولین مرحله از فونداسیون ساختمان، گودبرداری و پی کنی ساختمان شروع می شود. در نقشه اولیه  مشخص می‌شود که تعداد طبقات ساختمان به چه صورت است و باید فونداسیون آن با چه مشخصات ابعادی اجرا شود.
فونداسیون ساختمان

در اين قسمت از عمليات، اقدام به خاکبرداری انجام می شود تا به خاک بکر رسيد. دلیل این کار این است که زمين، وزن کلی ساختمان را تحمل می‌کند و بايد پی ها بر روی يک سطح محکم و بدون رانش قرار بگيرد تا پس از اتمام پروژه و در به دنبال بارگذاری ، پی ها فرونشست بيش از حد نداشته و يا اينکه فرونشستهای متفاوت داشته باشند.  اگر زمين موجود، بدون خاکبرداری باشد باز هم بايد اقدام به گودبرداری نمود.

 

بتن از دو پارامتر آرماتور آهنی و ملات سيمان ماسه شن تشکيل شده است. آهن در مقابل سولفاتها و موادی مانند کلر و آب حساس است و در صورت وجود اين دو عامل در کنار آهن، آهن زنگ زده و مقاومت فشاری و کششی خود را از دست می دهد. درضمن ملات سيمان هم در مقابل آب ضربه پذير است و مقاومت خود را از دست می دهد. بنابر اين سطح پایین پی ها بايد حداقل ۱٫۵ الی ۲ متر پايين تر از تراز کف زمين قرار بگیرد.

 

مرحله دوم: مقاوم سازی

 

بعد از اتمام عملیات پی کنی و گود برداری، نیاز است که وضعیت آن را از لحاظ استحکام بررسی کنیم. این مورد توسط مهندس سازه انجام گیرد  و مشخص می شود که نیاز به چه سبکی از مقاوم سازی خواهیم داشت. حتی ممکن است با توجه به شرایط مکانیکی زمین، از شما خواسته شود که یک یا دو ردیف دیوار سنگی ایجاد کنید تا از لحاظ استحکام زمین اطمینان حاصل شود. زمانیکه گودبرداری به پایان می‌رسد، لازم است که برای مقاوم سازی و همچنین تراز کردن سطح داخلی پی، از یک بتن با محتوای سیمان پایین استفاده کنید که به عنوان مگر شناخته می‌شود.

 

مرحله سوم: قلوه چینی یا بلوکاژ 

 

قراردادن یک لایه قلوه بر روی خاک کوبیده شده، مانع از نفوذ آب به کف ساختمان می شود به این عمل عملیات قلوه چینی یا بلوکاژ گفته می شود.

 به منظور جلوگیری از نفوذ رطوبت به لایه کف طبقه زیرین ساختمانی، باید 25 الی 30 سانتی متر روی خاک کوبیده شده را قلوه چینی درشت  انجام داده و سپس روی آن مخلوطی از شن و ماسه بریزید تا  فاصله های خالی بالای قلوه‌ها را پر نموده و یک سانتی متر روی کلیه سطوح  پوشانده شود. در صورتی که تراز آبهای زیر زمینی به اندازه ای زیاد باشد که عملیات خشکه چینی نیز نتواند مانع نفوذ رطوبت به کف ساختمان گردد،  در زیر فرش کف نیز  عملیات عایق کاری کف ساختمان انجام می شود. عایق کف باید به صورت مستقیم به عایق کرسی چینی به شکل یک تکه و یکپارچه باشد.

 

مراحل اجرای  عملیات بلوکاژ کف

 علت بلوکاژ کردن، جلوگیری از نفوذ رطوبت به کف می باشد. مراحل این کار به شرح زیر است:

برای اجرای این مرحله باید از قلوه سنگ و لاشه سنگ استفاده گردد. ادر آغاز کار یک لایه قلوه سنگ به ارتفاع بین ۲۵ الی ۴۵ سانتی‌متر روی کف چیده می شود، بعد از آن یک لایه ترکیبی از شن و ماسه درشت روی قلوه سنگ‌ها  ریخته شده  تا فاصله های خالی  پر شود. اگر رطوبت بالاتر باشد باید از یک لایه قیرگونی نیز استفاده کنیم.

بعد از بتن ریزی نیز  یک لایه ۳ سانتی ترکیبی از ملات ماسه و سیمان روی بتن را پوشانده  و با استفاده از یک شمشمه ماله تلسکوپی آنرا صاف کنید. بعد از اینکه لایه ترکیبی ملات شن و سیمان  خشک شد، می‌توانید فرش کف نهایی را اجرا کرده که  می تواند شامل انواع موزائیک، پارکت و غیره باشد.

 

مراحل اجرای  عملیات درناژ

گام بعدی در اجرای فونداسیون ساختمان  پیاده سازی عملیات درناژ یا همان زهکشی می باشد. به منظور خروج آب‌های سطحی اضافی از طریق سفره های زیر زمینی آن منطقه انجام می شود تا از شستشوی مصالح و ازبین رفتن لایه زیرین جلوگیری به عمل آید. نفوذ آب به لایه های زیرین خاک موجب کاهش ظرفیت باربری شده و نهایتاً به فرو نشست و خرابی در لایه ها می گردد. جهت جلوگیری از این کار  در پشت دیوارها و پی ها اقدام به عملیات سنگ ریزی با قلوه و یا لاشه می نمایند.

 

تفاوت بلوکاژ و درناژ چیست؟

 

§      عملیات درناژ همان فرآیند دفع آبهای سطحی از سمت بالا به پایین بوده و عملیات بلوکاژ مانع عبور رطوبت از سمت پایین به بالا می باشد.

§      در صورت عدم دسترسی به سنگ قلوه  با جلب رضایت دستگاه نظارت می توان از سنگ لاشه نیز استفاده نمایید. ( بند ۱۷-۳-۱-۱ نشریه شماره ۵۵) .

§      در زمان تدارک مصالح جهت اجرای عملیات خشکه چینی باید به این نکته اساسی توجه کرد که حجم سنگ قلوه جهت اجرای بلوکاژ ۱۵ درصد بوده و جهت سنگ لاشه به اندازه ۲۰ درصد بیشتر از ابعاد نقشه سفارش گذاری و خریداری شود.

§      مصالح درناژ قابل انجام به شکل دستی توسط کارگر و مصالح بلوکاژ نیز قابل چیدمان به شکل دستی توسط کمک بنا و کارگر می باشند.

§      در کف سازی های ساختمان از اجرای بلوکاژ و درناژ در درون کرسی چینی استفاده می شود.

 برای جلوگیری از نفوذ رطوبت از قسمت پایین به بالای زمین از بلوکاژ و برای جلوگیری از نفوذ رطوبت از قسمت بالا به پایین از عملیات درناژ استفاده می کنند.

سطح فوقانی بسته به باری که روی کف می باشد  باید یک سطح صاف را اجرا کرده تا امکان اجرای موزائیک کاری و  یا سایر مصالح وجود داشته باشد.

اجرای بلوکاژ

مرحله چهارم: اجرای بتن مگر

 

 گام  بعدی در اجرای فوانداسیون ساختمان اجرای عملیات بتن ریزی مگر می باشد. بعد از مرحله گودبرداری و مشخص شدن محل پي های ساختمان و شناژ هاي رابط،در مرحله اول پي ها  در محل های مورد نظر به اندازه ۴۰ تا ۵۰ سانتي متر مخلوط ملات آهك و شفته ريخته مي شود. بعد از اجرای شفته ريزي، به اندازه ۵ الي ۱۰ سانتي متر بتن مگر ريخته مي شود. به بتن مگر ، بتن لاغر هم گفته مي شود زیرا  نسبت سیمان این بتن  به نسبت  ساير بتن ها كم بوده و به اندازه  ۱۰۰ الي ۱۵۰ كيلو گرم در هر متر مكعب مي باشد. 

اين کار به دو علت انجام می شود. دلیل اول این که  حد فاصلي بين بتن اصلي و خاك بوده ودلیل دوم این که سطح پي را با اين بتن رگلاژ  یا تنظیم مي نمايند تا بتن اصلي پي روي سطح صافي قرار گيرد.‌ بتن مگر در واقع یک بتن با عیار سیمان کم (بین 100 تا 150 کیلوگرم سیمان بر مترمکعب) می باشد که به منظور آماده کردن بستر خاک برداری شده جهت آرماتوربندی و صفحه گذاری اجرا می گردد. موارد استفاده بتن مگر عبارتند از :

 

 1 . عدم نفوذ سیمان به خاک

2 . جلوگیری از جذب شدن آب بتن  توسط خاک

3 . آماده شدن بستر خاک برای عملیات پی ریزی

4 . تسطیح، تراز و یکپارچه فونداسیون

 

رعایت موارد زیر جهت اجرای بتن مگر الزامی است :

1- باید قبل از اجرای بتن مگر خاک بستر مرطوب گردد تا آب بتن جذب خاک نشده و موجب پوک شدن بتن نشود .

2- قبل از اجرای بتن مگر  شفته آهک باید مرطوب شود تا آب بتن را جذب نکند .

3- بتن مگر باید زمانی بر روی شفته آهک ریخته شود که حد مقاومت شفته به میزان  5/1 کیلوگرم بر سانتیمتر مربع رسیده باشد. 

4- بتن مگر  توسط ماشین آلات بتونیر کوچک ساخته می شود.  بتن درون دستگاه باید حداقل دو دقیقه بعد از اضافه کردن آب، به خوبی مخلوط شده و مورد استفاده قرار بگیرد.

5- بتن مگر برای پاکسازی کف بنا و اجرای هرچه دقیق تر  فاصله گذاری آرماتورها از کف اجرا می شود. بایستی سطح تمام شده آن تمیز و یکنواخت باشد تا عملیات آرماتوربندی بهتر انجام شود .

6- بعد از ریختن بتن مگر، به نسبت دمای هوای محیط زمان تقریبی  10 ساعت سطح آن مرطوب نگه داشته شود. بعد از طی شدن یک روز می توان عملیات بعدی را آغاز کرد.

اجرای بتن مگر

مرحله پنجم: قالب بندی فونداسیون

 

عملیات  فونداسیون ساختمان و اجرای آرماتور بندی آن با مرحله قالب بندی و بتن ریزی به اتمام می‌رسد. تماس مستقیم بتن با خاک موجب می‌شود تا رطوبت آن هرچه سریعتر خارج شده و کیفیت بتن نیز از دست برود.

مهندسین ساختمان و پیمانکاران اجرایی ساختمان در این مرحله از قالب‌های فلزی یا قالب‌های چوبی استفاده می‌کنند تا هم از خروج بتن و آب سیمان جلوگیری کرده و هم فرمت اولیه فونداسیون ساختمان حفظ گردد. درضمن براي بعضي قسمت ها مانند ستون ها، از قالب هاي فلزي نيز استفاده مي شود.  اگر فونداسیون ساختمان به صورت عمقی اجرا گردد، می‌توانید دیواره‌های خاکی را با کیسه‌های نایلونی پوشانده و به عنوان قالب از آنها استفاده کنید. قالب ها علاوه بر شكل دادن بتن، نیروی حاصل از وزن آن را نيز تا زمان سفت شدن تحمل مي نمايند.

  اگر در اجراي عملیات قالب بندی دقت كافي به عمل نیاید ممكن است در موقع بتن ريزي قالب ها تخریب شده و موجب ضرر و زیان شود . به همین دلیل اين قالب ها را بوسيله ميخ و سيم آرماتور بندي به همدیگر يا به آرماتور ها وصل مي كنند و آن ها را محكم مي كنند. 

 

 تخته ها و چوبي كه براي اجرای عملیات قالب بندي مصرف مي شود بايد كاملا خشك بوده و در برابر رطوبت دفرمه نشود. اين تخته ها بايد به اندازه كافي نرم باشد و از طرفي  بايد به اندازه‌ای محكم باشد كه بتواند وزن بتن و آرماتور همچنین وسايل بتن‌ريزي از قبيل چرخ دستي، دستگاه ويبراتور را به خوبي تحمل نمايد. فاصله بین قالبها و آرماتورها ۲٫۵ الي ۵ سانتي متر می باشد که این فضا را  به عنوان فاصله پوشش در نظر مي‌گيرند تا بتن ریخته شده کاملاً سطح آرماتور را پوشش دهد. برای اجرای این مرحله می توان از تکه های کوچک سيمانی يا از فاصله نگهدارها یا همان اسپیسر  استفاده کرد.

 

در قالب بندی فونداسیون  سطح تماس بتن و تخته قالب بندي را توسط روغن هاي مخصوص معدني چرب مي‌كنند. چرب کردن قالب به این علت است كه اولا تخته كه در ابتدا كاملا خشك است، آب بتن مجاور خود را جذب نکند و موجب از بین رفتن بتن نشود و همچنین  در موقع باز كردن قالب، تخته ها براحتي از بتن خشک شده جدا شده وباعث تخريب گوشه‌های بتن نشوند و در صورت سالم بودن وعدم شکستگی ،براي قالب بندي در پروژه های بعدی مورد استفاده قرار گيرند.

 

در موقع ماليدن روغن به قالب ها لازم است كه آرماتور‌ها به روغن آغشته نشود چون در اين صورت روغن مالیده شده به سطح آرماتور مانع چسبيدن بتن به دور ميلگرد شده و جسم يكپارچه و صلب تشكيل نداده و موجب سست بودن ترکیب بتنی مسلح مي گردد.

قالب بندی فونداسیون

مرحله ششم: آرماتوربندی فونداسیون

 

در این مرحله از اجرای فونداسیون ساختمان، فرآیند آرماتوربندی فونداسیون انجام شده و مشخص می گردد که  چه وزنی از میلگردها و با چه قطری استفاده کنید. هر چه تعداد طبقات ساختمان بیشتر باشد، تراکم و قطر میلگردهای مورد استفاده در عملیات آرماتور بندی فونداسیون نیز بیشتر خواهد بود.

 

مهم ترین مزایای استفاده از لیستوفر میلگرد یا آرماتور در زمان برگزاری مناقصات ساخت و ساز و ارائه پیشنهاد قیمت می باشد. معمولا مشاور پروژه تهیه لیستوفر میلگردها را انجام می دهد.  پیمانکار در زمان اجرای پروژه و تهیه میلگردهای مورد نیاز آرماتور بندی در هر مرحله از کار به لیستوفر نیاز دارد. لیستوفر کمک بزرگی به کارشناس مترور می کند و سرعت کار محاسبات را افزایش می دهد.

آرماتور بندی فونداسیون

فرض کنید می‌خواهیم آرماتوربندی فونداسیون را بدون وجود جدول لیستوفر انجام دهیم. در این صورت شخص آرماتوربند بدون اطلاع از  حجم آرماتورهای مورد نیاز فونداسیون و جزئیات مربوط به میلگردها، اقدام به برشکاری و خم آرماتورها می‌کند. این کار باعث ایجاد ضایعات بالا در میلگردها می شود. به همین دلیل لازم است که قبل از شروع به کار، لیستوفر تهیه شود تا مشخص شود که در هر قسمت از اجرای آرماتور بندی چه تعداد آرماتور با چه طول و قطری آرماتور لازم است.

 

 استفاده از لیستوفر موجب می گردد که آرماتوربند وقتی عملیات برش آرماتور را انجام می دهد از باقیمانده برش  هم در قسمتهای مختلف استفاده کند. همچنین جدول لیستوفر میلگرد باعث صرفه جویی در محاسبات فونداسیون ساختمان همچنین  دیوارها، سقف ها و تعداد شاخه های آرماتور می شود و باعث بالا رفتن دقت و سرعت در اجرا شود.

لیستوفر میلگردهای مصرفی

ستون های جدول لیستوفربه ترتیب و از سمت چپ به شرح ذیل می باشد:

ستون اول جدول لیستوفر (pos):  ستون شماره یک نشان دهنده شماره ‌گذاری موقعیت هر میلگرد می باشد. این موقعیت در پلان یا در جزئیات آدرس‌ دهی می باشد.

ستون دوم جدول لیستوفر  (Ø): ستون شماره دو  قطر یا همان سایز میلگرد است که در این ستون مشخص شده است.

ستون سوم جدول لیستوفر (Shape): ستون شماره سه شکل آرماتورها از لحاظ وضعیت خمش (یکسر خم، دو سر خم، بدون خم، اوتکا و غیره) را نمایش می دهد.

ستون چهارم جدول لیستوفر (Length): ستون شماره چهار طول آرماتور را نشان می دهد. اعداد این ستون از جمع  یا محیط طول‌ های درج ‌شده در ستون سوم جدول بدست می آید.

ستون پنجم جدول لیستوفر (Number): ستون شماره پنج تعداد مورد نیاز از هر ردیف را نشان می دهد.

ستون ششم و نهایی جدول لیستوفر (Weight) : در این ستون نیز وزن نهایی از هر ردیف میلگرد با قطر مشخص نوشته شده است.

 نکته: وزن واحد میلگرد را می توان از جدول اشتال به دست آورد و یا با استفاده از فرمول زیر آن را محاسبه کرد.

مرحله هفتم: بتن ریزی

 

آخرین گام از  اجرای فونداسیون ساختمان  عملیات بتن ریزی می باشد. در این مرحله، بعد از  آرماتوربندی و قرار دادن قالب‌ها، لازم است که فضای آنها با استفاده از بتن پرشود.

در این مرحله از بتن آماده استفاده می‌شود که کیفیت و نوع آن از قبل تعیین شده است. و نیاز هست نسبت هاي مخلوط كردن اجزاء بتن تعيين شود .

 

منظور از نسبت مخلوط اجزاء بتن آن است كه نسبت مناسبي براي اختلاط شن و ماسه محاسبه شده تا دانه هاي ريزتر فضاي بين دانه هاي درشت تر را کاملاً پر كرده و جسم توپر بدون فضاي خالي و با حداكثر وزن مخصوص به دست آيد.

 

 تعيين مقدار سيمان لازم جهت رسیدن بتن به مقاومت كافي كه بتواند بارهاي وارده ساختمان را تحمل نمايد بسیار مهم می باشد. بايد دقت کرد که حداقل عيار سيمان در پی‌ها برای اين که ميلگردهای درون بتن سالم بمانند به اندازه ۲۴۰ واحد است. قبل از عملیات بتن ريزي بايد مشخصات كليه آرماتور‌ها با نقشه های مهندسی و ساخت كنترل شده و دقت شود كه آرماتورها با سيم آرماتور بندي به هم بسته شده باشد. همچنين بايد کنترل شود تا فاصله آرماتورها ثابت و يكنواخت بوده و فواصل غیر یکسان وجود نداشته باشد.

 

برای از بین بردن مک یا همان حباب هوا از دستگاه ویبرتور استفاده گردد. بهتر است از قسمت جلوی ساختمان عملیات بتن ريزي را آغاز کرد تا در اين صورت رفت و آمد كارگران از روي آرماتورها به حداقل برسد.

بتن ریزی

برای مشاهده مقالات تخصصی در مورد ترفندهای کاربردی نرم افزار MSP و PRIMAVERA کلیک کنید.

برای استفاده از سامانه آزمونهای آنلاین نظام مهندسی ساختمان  کلیک کنید.

برای مشاهده مقالات تخصصی در مورد مباحث متره برآورد  کلیک کنید.

کتاب مبحث چهارم مقررات ملی ساختمان

 

الزامات عمومی ساختمان

 
ویرایش سال 96
 
 

دفتر مقررات ملی ساختمان مرکز تحقیقات راه مسکن و شهرسازی

 

ارسال نظر

آدرس ایمیل شما منتشر نخواهد شد.